Opinión sen condición. Comunicación en cru. Libres de palabra. Estas eran algunhas das frases coas que os internos que participan no taller de radio do Centro Penitenciario da Lama titulaban o noso primeiro encontro. Era unha maneira de expresar as ganas de comunicar que teñen alí dentro. E o primeiro exercicio sobre o papel non defraudou.
Abre o fogo unha das dúas únicas mulleres que forman parte do grupo. É romanesa, pero fala e escribe un español fluído. O módulo convivencial de mulleres é o tema que elixiu. Non é casualidade. Aquí dentro case todos teñen ganas de contar como é o seu día a día. Como Manuel. El fala sobre as últimas eleccións que se celebraron para elixir ó coordinador do módulo. O obxectivo deste primeiro exercicio é ver a capacidade de comunicación dos internos. Que temas preocúpanlles, como se posicionan perante eles. Ó tempo, imos comprobando quen se implica realmente no taller e descubrimos algúns talentos en potencia. Sorprende, nalgúns casos, a corrección na construción das noticias que lles encargamos redactar. Apreciamos boas voces. Algunhas delas estarán en antena en poucos meses, cando a ansiada emisora de radio do Centro Penitenciario comece a súa andaina.
A clase é fluída, todos mostran interese por participar, preguntar, tomar a palabra. Pero agora chega o momento de escoitar. Dous dos xornalistas que coordinan o taller de radio traeron algúns dos informativos e reportaxes que elaboran a diario para que os alumnos comproben como se traslada ó medio radiofónico aquilo do que falamos na última clase.
Chegamos ó ecuador do curso. Apenas quédannos outras tres xornadas de traballo para capacitar ó grupo e dotarlle das ferramentas necesarias para poñer en marcha a súa emisora. E parece que a cousa funciona. Repartimos a tarefa para a próxima semana. Exercicios de respiración e vocalización que poñeremos en práctica no noso próximo encontro. A maioría recoñece que participa no taller por curiosidade, chámalles a atención o mundo da radio, queren saber que se sente á outra beira do micrófono. Pronto comprobarano. Agora chega o traballo de verdade: elaborar a escaleta do que será o seu propio programa, definir contidos e funcións… Converterse, en definitiva, en altofalantes das súas vidas, do que ocorre nesta especie de microciudad que é o Centro Penitenciario.
Abre o fogo unha das dúas únicas mulleres que forman parte do grupo. É romanesa, pero fala e escribe un español fluído. O módulo convivencial de mulleres é o tema que elixiu. Non é casualidade. Aquí dentro case todos teñen ganas de contar como é o seu día a día. Como Manuel. El fala sobre as últimas eleccións que se celebraron para elixir ó coordinador do módulo. O obxectivo deste primeiro exercicio é ver a capacidade de comunicación dos internos. Que temas preocúpanlles, como se posicionan perante eles. Ó tempo, imos comprobando quen se implica realmente no taller e descubrimos algúns talentos en potencia. Sorprende, nalgúns casos, a corrección na construción das noticias que lles encargamos redactar. Apreciamos boas voces. Algunhas delas estarán en antena en poucos meses, cando a ansiada emisora de radio do Centro Penitenciario comece a súa andaina.
A clase é fluída, todos mostran interese por participar, preguntar, tomar a palabra. Pero agora chega o momento de escoitar. Dous dos xornalistas que coordinan o taller de radio traeron algúns dos informativos e reportaxes que elaboran a diario para que os alumnos comproben como se traslada ó medio radiofónico aquilo do que falamos na última clase.
Chegamos ó ecuador do curso. Apenas quédannos outras tres xornadas de traballo para capacitar ó grupo e dotarlle das ferramentas necesarias para poñer en marcha a súa emisora. E parece que a cousa funciona. Repartimos a tarefa para a próxima semana. Exercicios de respiración e vocalización que poñeremos en práctica no noso próximo encontro. A maioría recoñece que participa no taller por curiosidade, chámalles a atención o mundo da radio, queren saber que se sente á outra beira do micrófono. Pronto comprobarano. Agora chega o traballo de verdade: elaborar a escaleta do que será o seu propio programa, definir contidos e funcións… Converterse, en definitiva, en altofalantes das súas vidas, do que ocorre nesta especie de microciudad que é o Centro Penitenciario.
No hay comentarios:
Publicar un comentario